مدیریت ریسک در ترید به معنای شناسایی، ارزیابی و کنترل ریسک‌های مالی و تجاری است که امکان دارد در طول فرایند معامله‌گری بروز پیدا کنند. این مفهوم در دنیای مالی و بازارهای سرمایه‌گذاری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا توانایی یک تریدر در مدیریت ریسک تفاوت بین سودآوری و زیان‌دهی را تعیین می‌کند. با توجه به نوسانات شدید بازارهای مالی، تریدرها باید به طور مداوم به دنبال روش‌ها و ابزارهای کارآمد جهت کاهش خطرات و به حداکثر رساندن بازدهی سرمایه خود باشند.

به همین دلیل، در این مقاله، ما به بررسی اصول مدیریت ریسک در ترید و معرفی انواع ابزارهای کنترل ریسک خواهیم پرداخت.

مقدار ریسک چگونه تعیین می‌شود؟

بزرگ‌ترین روشی که مقدار ریسک معامله تعیین می‌شود، نسب ریسک به پاداش (Risk To Reward Ratio) یا R/R است. نسبت ریسک به پاداش نشان‌دهنده پاداش احتمالی است که یک تریدر می‌تواند به ازای هر دلاری که روی یک ارز ریسک می‌کند، بگیرد. بسیاری از سرمایه‌گذاران از نسبت ریسک/پاداش جهت مقایسه بازدهی مورد انتظار یک سرمایه‌گذاری با میزان ریسکی که باید برای کسب این بازدهی متحمل شوند، استفاده می‌کنند. نسبت ریسک/پاداش پایین‌تر اغلب ترجیح داده می‌شود، زیرا نشان‌دهنده ریسک کمتر برای دست‌یابی به همان میزان سود احتمالی است.

برای مثال، یک تریدر با نسبت ریسک/پاداش 1:7 نشان می‌دهد که مایل است 1 دلار را به امید کسب 7 دلار ریسک کند. از سوی دیگر، نسبت ریسک/پاداش 1:3 نشان می‌دهد که یک تریدر باید انتظار داشته باشد که 1 دلار را به امید کسب 3 دلار ترید کند.

معامله‌گران اغلب از این روش جهت برنامه‌ریزی معاملات خود بهره می‌برند. نسبت با تقسیم مقدار زیانی که معامله‌گر ممکن است در صورت حرکت غیرمنتظره قیمت دارایی متحمل شود (ریسک) بر مقدار سودی که معامله‌گر انتظار دارد پس از بسته شدن موقعیت به دست آورده باشد (بازده)، محاسبه می‌شود.

اگر  به دنبال پلنی هستید که بدون چالش شما را در سریع‌ترین زمان ممکن به سودآوری در معاملات برساند، پیشنهاد میکنیم مطلب همه چیز درباره پلن بدون چالش فاندآپ را بخوانید.

وجه‌های اصلی مدیریت ریسک

مدیریت ریسک در ترید و سرمایه‌گذاری شامل استراتژی‌ها و روش‌هایی است که جهت شناسایی، ارزیابی و کنترل ریسک‌ها به کار گرفته می‌شوند. سه وجه اصلی مدیریت ریسک شامل اجتناب از خطر، پذیرش ریسک و کاهش یا تقسیم ریسک است که هر یک به نحوی به تریدرها کمک می‌کند تا با ریسک‌های موجود در بازار بهتر برخورد کنند.

• اجتناب از خطر (Risk Avoidance)

اجتناب از خطر به معنای اتخاذ تصمیماتی است که باعث می‌شود فرد از ورود به موقعیت‌های ریسک‌دار خودداری کند. در این روش، تریدر به کلی از انجام معاملاتی که ممکن است خطرات جدی برای سرمایه او به همراه داشته باشد، صرف نظر می‌کند.

مثال‌ها: عدم سرمایه‌گذاری در بازارها یا دارایی‌هایی که نوسانات بالایی دارند، خودداری از معامله در شرایط اقتصادی یا سیاسی نامطمئن.

• پذیرش ریسک (Risk Acceptance)

پذیرش ریسک به معنای قبول کردن ریسک‌های احتمالی و آگاهانه ورود به معاملات با علم اینکه ممکن است زیان‌هایی به همراه داشته باشد. این روش معمولاً زمانی استفاده می‌شود که میزان ریسک قابل قبول بوده و با بازده احتمالی تطابق دارد.

مثال‌ها: سرمایه‌گذاری در سهام‌های با ریسک بسیار زیاد به امید کسب بازدهی بالا و قبول زیان‌های کوچک و مکرر به عنوان بخشی از استراتژی کلی معامله‌گری.

• کاهش یا تقسیم ریسک (Risk Reduction or Risk Mitigation)

کاهش یا تقسیم ریسک شامل اتخاذ تدابیر و استفاده از ابزارهایی است که ریسک‌های موجود را به حداقل می‌رساند یا تقسیم می‌کند. این روش‌ها می‌توانند به کاهش تاثیرات منفی ریسک‌ها بر سبد سرمایه‌گذاری کمک کنند.

استفاده از این روش‌ها و ترکیب آن‌ها با یکدیگر به تریدرها کمک کرده تا با ریسک‌های موجود در بازار بهتر برخورد کرده و عملکرد بهتری داشته باشند.

ابزارهای کنترل ریسک

جهت مدیریت خوب ریسک، چندین روش و ابزار وجود دارد که تریدرها با استفاده از آنها، مقدار ریسک خود را به حداقل می‌رسانند؛ در ادامه به این ابزارهای کنترل ریسک خواهیم پرداخت.

• تعیین حد ضرر (Stop-Loss Orders): یکی از مهم‌ترین ابزارهای مدیریت ریسک، تعیین حد ضرر است که به معامله‌گران امکان می‌دهد تا حداکثر ضرری که مایل به قبول آن هستند را مشخص کنند. با فعال شدن حد ضرر، معامله به صورت خودکار بسته خواهد شد تا از افزایش زیان جلوگیری شود.
• تنوع‌بخشی (Diversification): تقسیم سرمایه بین چندین دارایی مختلف به جای سرمایه‌گذاری روی یک دارایی خاص، می‌تواند ریسک را کاهش دهد. این روش باعث می‌شود که کاهش ارزش یک دارایی، تاثیر کمتری بر کل سبد سرمایه‌گذاری داشته باشد.
• پوشش ریسک (Hedging): استفاده درست از ابزارهای مالی مانند قراردادهای فیوچرز (Futures) و آپشنز (Options) به کاهش ریسک‌های ناشی از نوسانات بازار کمک می‌کند. این ابزارها به تریدرها اجازه می‌دهند تا موقعیت‌های مخالفی ایجاد کنند که می‌تواند زیان‌های احتمالی را جبران کند.
• استفاده از نسبت ریسک به پاداش (Risk-Reward Ratio): تعیین نسبت مناسبی بین مقدار ریسکی که مایل به پذیرش آن هستند و میزان سودی که انتظار دارند، به بهبود تصمیم‌گیری‌های معاملاتی کمک می‌کند. این نسبت به تریدرها کمک کرده تا فقط در معاملاتی وارد شوند که پتانسیل سوددهی بالاتری نسبت به ریسک دارند.
• کنترل حجم معاملات (Position Sizing): مدیریت حجم معاملات و تعیین اندازه مناسب برای هر معامله بر اساس درصدی از کل سرمایه، از روش‌های موثر برای کاهش ریسک است. این کار مانع از این می‌شود که یک معامله بزرگ، کل سرمایه را به خطر بیندازد.
• استفاده از تحلیل تکنیکال و بنیادی: تحلیل تکنیکال و بنیادی به تریدرها کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرند و به طور دقیق‌تری نقاط ورود و خروج را تعیین کنند. این تحلیل‌ها به شناسایی روندها و الگوهای معاملاتی کمک کرده و باعث جلوگیری از ریسک‌های غیرضروری می‌شود.

برای بررسی کامل و جامع از 0 تا 100 شرایط استخدام پراپ تریدینگ، این مطلب از ایزفاند را از دست ندید.

مدیریت ریسک در ترید نه تنها به حفظ سرمایه کمک می‌کند، بلکه باعث افزایش اعتماد به نفس تریدر و بهبود عملکرد معاملاتی او نیز می‌شود. با استفاده از ابزارهای مناسب و استراتژی‌های موثر، می‌توان به طور قابل توجهی ریسک‌های موجود را کاهش داد و به دستیابی به اهداف مالی نزدیک‌تر شد.

جمع‌بندی

همانطور که گفته شد، مدیریت ریسک در دنیای مالی و بازارهای سرمایه‌گذاری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا توانایی یک تریدر در مدیریت ریسک تفاوت بین سودآوری و زیان‌دهی را تعیین می‌کند. تریدرها با استفاده از ابزارها و استراتژی‌هایی مانند حد ضرر، نسبت ریسک به پاداش، فیوچرز و آپشن و کنترل حجم معاملات، میزان ریسک معاملات خود را به حداقل می‌رسانند.

منابع: investopedia | cmcmarkets